Kościół p.w. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Skułach to jedna z nielicznych drewnianych budowli z okresu XVII wieku na terenie Polski. Budowla orientowana, jednonawowa, o konstrukcji zrębowej, wzmocniona lisicami i zbudowana na planie prostokąta ufundowana została w 1678 r. przez Seweryna Skulskiego i księży misjonarzy z kościoła Świętego Krzyża w Warszawie i jest prawdopodobnie trzecim obiektem sakralnym w tym miejscu. W latach 1774-75 dobudowano zakrystię, a ściany wewnątrz obito płótnem, na którym wymalowana została iluzjonistyczna polichromia, przedstawiająca sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Na suficie kościoła znajduje się obraz „Wniebowzięcia N.M.P”, a w prezbiterium „Ostatnia wieczerza” z 1896 r. pędzla Józefa Spornego z Nieszawy i Józefa Rutkowskiego. W kościele można obejrzeć również elementy wyposażenia pochodzące z XVIII wieku, m.in. ołtarz główny, dwa rokokowe ołtarze boczne oraz barokową ambonę i chrzcielnicę. Na terenie przykościelnym znajduje się zegar słoneczny z blatem marmurowym z XVIII wieku oraz czworoboczna, drewniana dzwonnica wzniesiona w 1822 r.